Πριν 10 συναπτά έτη όταν είχα επισκεφτεί τη Νάουσα σε ένα άκρως οινοτουριστικό ταξίδι, στο σαλόνι του ξενοδοχείου ΠΑΛΙΑ ΠΟΛΗ διάβασα ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο.  Σε μια σελίδα διαβάζω  για τους 12 μήνες του Ξινόμαυρου στη Νάουσα  και σας τους παραθέτω. 

ΤΟ ΑΜΠΕΛΙ

ΜΗΝΑΣ

Ο ΑΜΠΕΛΟΥΡΓΟΣ

Κοιμάται

Ιανουάριος

Κλαδεύει

Κοιμάται

Φεβρουάριος               

Κλαδεύει

Δακρύζει στις πληγές του κλαδέματος

 Μάρτιος

Οργώνει -Λιπαίνει

Ανοίγουν οι οφθαλμοί

Απρίλιος

Ραντίζει

Μεγαλώνουν τα φύλλα

Μάιος

Δένει τους βλαστούς στα σύρματα

Ανθίζει -Διαμορφώνει το σταφύλι

Ιούνιος

Κορφολογεί

Αναπτύσσονται τα τσαμπιά

Ιούλιος

Ψεκάζει

Χρωματίζονται οι ρόγες

Αύγουστος

Έχει αγωνία και περιμένει

Ωριμάζουν τα σταφύλια

Σεπτέμβριος

Τρυγάει

Τα φύλλα κοκκινίζουν και πέφτουν

Οκτώβριος

Οινοποιεί

Οι βλαστοί ξεραίνονται

Νοέμβριος

Ξεκουράζεται

Κοιμάται

Δεκέμβριος

Κλαδεύει

Πέρασαν αρκετά  χρόνια από τότε και οι επισκέψεις μου στη Νάουσα, αντί να λιγοστεύουν, πύκνωναν. Πάντα υπήρχε ένας λόγος για να ξαναπάμε. Η φιλική μας σχέση με αρκετούς οινοποιούς; Τα κρασιά που είχαμε αγοράσει τελείωναν γρήγορα; Ή τελικά η ίδια η ποικιλία του Ξινόμαυρου ήταν αυτή που μας μαγνήτιζε. Σε όλη τη ζώνη, στα αμπελοτόπια του Παλιοκαλιά ή στα Πολλά Νερά, στο Ροδοχώρι, η εικόνα, οι στιγμές, η ζεστή φιλοξενία και η γεύση παρέμενε ακλόνητη. 

Εκτός βέβαια από τη Νάουσα, η αναζήτηση για το Ξινόμαυρο συνεχίστηκε στο Αμύνταιο και στη Γουμένισσα. Άλλη γεύση εκεί. Όμως οι άνθρωποι είναι αυτοί που κάνουν τη διαφορά.  Μια ποικιλία πρεσβευτής του ελληνικού αμπελώνα, μια παγκόσμια μέρα Ξινόμαυρου, χιλιάδες στιγμές. 

Στην υγειά σας!