Λίγα λόγια για εμένα.

Κατάγομαι από την Ελλάδα. Τόπος γέννησης, Σαντορίνη. Στο χάρτινο σώμα μου φιγουράρει ένα όνομα, το επώνυμο του οινοποιού, ίσως κάτι πιο συμβολικό. Μου αρέσει να μιλάω για τον εαυτό μου, αλλά αυτό δεν είναι προτέρημα.

Είναι πρέπον να μιλήσω για εμάς τις ετικέτες. Λοιπόν ξεκινώ!

Εμείς οι ετικέτες κρασιού, είμαστε δύσκολη περίπτωση. Μπορούμε να είμαστε τόσο πολύπλοκες, όσο και τα αρώματα μέσα στη φιάλη. Εκτός από την φινετσάτη εμφάνιση, πρέπει να παρέχουμε  πολλές πληροφορίες. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να γνωρίζετε για ένα μπουκάλι κρασί, και είναι η δουλειά  μας να το κάνουμε γνωστό στον κάθε καταναλωτή.

Όπως  συζητούσα  πρόσφατα, με μια άλλη ετικέτα, με αριστοκρατική καταγωγή από την Αλσατία, που έτυχε να συναντήσω στο συντηρητή της ομάδας των Αllwinestories,  η χρήση μας αλλά και η οικογενειακή μας ιστορία χρονολογείται  από πολλούς αιώνες, τότε που οι (προ)παππούδες μας  στην αρχαία Αίγυπτο, με σφραγίδες και χαρακτικά, μας είχαν  θέσει σε εφαρμογή για τη βελτίωση του εμπορίου.

Αλλά και οι αρχαίοι Έλληνες μας διέδωσαν στον τότε γνωστό κόσμο. Και εδώ και αιώνες, έχουμε εξελιχθεί πολύ. Κάποιες πληροφορίες είναι υποχρεωτικές, και μερικές είναι ωραίες να υπάρχουν, για να παρουσιάζουν σωστά την ποιότητα του περιεχομένου. Από σημαντικές λεπτομέρειες όπως το εμπορικό σήμα, το έτος και τη περιοχή, το αφεντικό μας(οινοπαραγωγός), τον αλκοολικό βαθμό,  η ύπαρξή μας  είναι μια ιστορία με καθορισμένη ιεραρχία που κρύβει πάντα μέσα της διάφορα ενδιαφέροντα στοιχεία. Μια τέτοια ιστορία διαβάσατε στην πρόσφατη συνέντευξη του Gerard Bertrand, για το καινοτόμο σήμα στο μοναδικό Clos du Temple

Η εξέλιξή μας είναι ταχύτατη, τώρα πια. Οι γραφίστες μας ταλαιπωρούν λίγο με τους σχεδιασμούς τους. Όμως είναι οι στιλίστες μας!!! Τους έχουμε ανάγκη για να βγούμε στην πασαρέλα…Στις εκθέσεις, στους διεθνείς διαγωνισμούς. Και πόσο μας αρέσουν τα βραβεία;

Έχω να σας πω πολλές ωραίες ιστορίες. Σαν κι αυτές που βλέπετε στη φωτογραφία.